تاثیر گنادوتروپین جفتی انسانی بر اثرات تخریبی ناندرولون دکانوات بر روی پارامترهای اسپرم موش صحرایی بالغ

زمینه و هدف: ناندرولون دکانوات­ از مهم‌ترین داروهای آنابولیک آندروژنیک استروئید(AAS) است. از طرفی هورمون گنادوتروپین جفتی انسان(hCG) موجب تحریک ترشح تستوسترون و افزایش تولید آندروژن می‌گردد. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی تغییرات ناشی از تاثیرات این هورمون بر اثرات تخریبی دارویی ASSدر بافت‌ها و سلول‌های دستگاه تناسلی نر موش صحرایی بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، موش‌های صحرایی نر به پنج گروه 3 تایی تقسیم شدند. گروه های تیمار شامل موش‌های صحرایی که به صورت هفتگی10 میلی‌گرم بر کیلوگرم ناندرولون (Nd) را به صورت داخل عضلانی به مدت 8 هفته دریافت کردند و گروه هورمون(H) به مقدار 500 واحد در هفته، هورمون hCG داخل عضلانی دریافت کردند و گروه ناندرولون ـ هورمون(Nd- H)، که 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم ناندرولون و 500 واحد در هفته هورمون دریافت کردند. گروه شم نیز 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم روغن بادام زمینی دریافت کردند و گروه کنترل بدون هیچ گونه مداخله در نظر گرفته شدند. پس از 8 هفته پارامترهای اسپرم نظیر حرکت، تعداد و مورفولوژی اسپرم زیر میکروسکوپ نوری تعیین شدند. علاوه بر این قابلیت حیات اسپرم به وسیله رنگ‌آمیزی فوق حیاتی ائوزین ـ نکروزین انجام ‌شد. بیضه‌، دم اپی دیدیم، پروستات و سمینال وزیکول نیز با ترازوی آزمایشگاهی وزن شدند. تجزیه و تحلیل آماری داده ها به روش آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد. یافته‌ها: درصد اسپرم دارای حرکت به رو جلو در گروه‌های تیمار H وNd–H  کمتر از گروه‌های کنترل و شم بود. میزان اسپرم با شکل طبیعی در گروه­های تیمار نسبت به گروه­های کنترل و شم کاهش یافته، اما اختلاف معنی‌داری پیدا نکرده است. هم‌چنین نتایج مورفولوژی اسپرم حاکی از این است که بیشترین درصد اسپرم‌هایی با اشکال غیر طبیعیTailless) و  (Coilدر گروه تیمار Nd مشاهده شد. علاوه بر این قابلیت حیات اسپرم در گروه‌ تیمار ناندرلون به تنهایی نسبت به سایر گروه‌ها به طور قابل ملاحظه‌ای کاهش یافته بود. وزن بیضه تحت تأثیر داروی ناندرولون نسبت به گروه‌های کنترل و شم کاهش معنی‌داری نشان داد. نتیجه‌گیری: هورمون hCG بر اثرات ناخواسته و تخریبی ناندرولون بر روی پارامترهای اسپرم موش صحرایی بالغ تاثیر مثبتی می‌گذارد و سبب کاهش اثرات سوء ناندرولون می­شود.